ฮอร์โมนเลปติน (Leptin) หรือที่มีชื่อเล่นอีกชื่อหนึ่งว่า ฮอร์โมนความอิ่ม ถูกค้นพบในปี ค.ศ. 1994 (พ.ศ. 2537) เป็นฮอร์โมนชนิดหนึงที่ผลิตขึ้นจากเซลล์ไขมัน โดยฮอร์โมนชนิดนี้ทำหน้าที่ในการส่งสัญญาณจากเซลล์ไขมันไขมันไปยังเซลล์สมองในส่วนไฮโปธาลามัส (Hypothalamus) เพื่อให้หยุดความอยากอาหาร และช่วยกระตุ้นการเผาผลาญเพิ่มมากขึ้น ซึ่งถ้าหากมีไขมันสูง ปริมาณของของเลปตินก็จะถูกสร้างมากขึ้น เพื่อช่วยในการเผาผลาญ แต่ถ้าหากมีไขมันน้อย เลปตินก็จะถูกสร้างน้อยลง
Liptin เป็นฮอโมน ที่เกี่ยวกับ ความอิ่ม หน้าที่คือ เมื่อเราทานอาหารเข้าไป เลปติน จะส่งสัญญาณไปในสมองเพื่อบอกว่า ให้อิ่มได้แล้ว ซึ่งนี่ก็เป็นหน้าที่หนึ่งในร่างกาย มีความเชื่อว่า การสูญเสียหน้าที่ ของ liptin ซึ่งทำหน้าที่บอกสมอง เกี่ยวกับ ไขมัน ในร่างกาย และ กดความอยากอาหาร และกระตุ้นการเผาผลาญ เป็นผลให้เรามีอ้วนขึ้นได้
เลปตินไม่ใช่ฮอร์โมนที่ทำให้อ้วน แต่ความผิดปกติของฮอรโมนเลปติน ที่เรียกว่า ภาวะดื้อเลปติน นี่ต่างหากละค่ะ ที่ทำให้เราอ้วน ซึ่งภาวะดื้อเลปตินนี้เป็นภาวะที่ร่างกายต่อต้านฮอร์โมนชนิดนี้ทำให้เกิดหิวอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากเลปตินไม่สามารถส่งสัญญาณไปยังสมองได้ ทำให้กินเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม แถมยังทำให้ระบบเผาผลาญในร่างกายทำงานช้าลงอีกด้วย โดยภาวะการขาดเลปตินนั้น เกิดจากการนอนน้อย ซึ่งแพทย์ได้มีการวิจัยว่า การนอนน้อยทำให้เกิดความอยากอาหารมากขึ้น โดยเฉพาะอาหารที่มีไขมันสูงและของหวาน ดังนั้นจึงควรพักผ่อนให้เพียงพอ อย่างน้อยวันละ 8 ชั่วโมง และเลือกรับประทานน้ำตาลจากผลไม้แทนน้ำหวาน
ภาวะดื้อเลปตินเกิดขึ้นได้จากการที่เรากินอาหารไม่เป็นเวลาและไม่สามารถรักษาได้ด้วยยา แต่สามารถทำให้ลดลงได้ด้วยการปรับให้ฮอร์โมนเลปตินมีความสมดุลโดยการกินอาหารทุกมื้อให้ครบ และรับประทานอาหารที่มีประโยชน์และการออกกำลังกาย เพื่อให้ระดับฮอร์โมนเกิดความสมดุล ภาวะดื้อต่อเลปตินนี้เป็นภาวะที่ร่างกายต่อต้านฮอร์โมนชนิดนี้ทำให้เกิดหิวอยู่ตลอดเวลา
- เลปตินไม่สามารถส่งสัญญาณไปยังสมองได้ ทำให้กินเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม
- ทำให้ระบบเผาผลาญในร่างกายทำงานช้าลงอีกด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น